Αμφιθεατρικόν

Επεισόδιο 25: Επειδή σε στιγμές βαρεμάρας το 'χουμε και με το στίχο, αφήνω στον κυβερνοχώρο το ποιητικό στίγμα του αμφιθεάτρου...

Νύστα, μιζέρια, ξύπνησα,
πριν από καμιά ώρα.
Θέλω αραλίκι και φιλιά
πάνω σε μια αιώρα.

Tenessee Williams κάνουμε
και κάπου συγκινούμαι,
τα βλέφαρά μου σφαλιστά
το 'εργο του υμνούνε.

Θέλω να πάω σπίτι μου,
μα έχει παρουσίες.
Αν συνεχίσω στη σχολή,
θα πέσω στις ουσίες.

Στο μεταξύ οι πίσω μου,
στιγμή δεν το βουλώνουν.
Κι εγώ ακούω με προσοχή
γι' αγόρια που λαβώνουν.

Η Λώρα ήτανε τρελή
κι ο Τομ τα είχε παίξει.
Είναι το Glass Menagerie
κι όποιος προλάβει ας τρέξει.

Κι εκεί που αναλύουμε,
κι εδώ που φλυαρούμε,
μία ιδέα μου 'ρχεται
ώστε όλοι να χαρούμε.

Σηκώνομαι στη θέση μου
αρχίζω να φωνάζω,
"Αλλάζουμε το μάθημα,
αλλιώς εγώ μονάζω!"

Πιο kinaisthetic να γενεί
μπας και ποτέ ξυπνήσω,
αλλιώς απ' τη Διαμαντοπούλου εγώ,
δεν θα το συγχωρήσω.

Ήρθε το μαγικό χαρτί,
το εισιτήριό μου,
το παρουσιολόγιο,
"Έλα εδώ γλυκό μου!"

Εναποθέτω υπογραφή
βασιλική ολογράφως.
Με κέφι ετοιμάζομαι
να φύγω ολοτάχως.

Ε, μα δεν κάνει διάλειμμα
και η γλυκιά δασκάλα!
Τώρα απλώς πεινάω, όμως,
μετά, θα έχουμε άλλα...


Τα υπόλοιπα "αμφιθεατρικά" υπόκεινται σε λογοκρισία...