Επεισόδιο 12ο-Απλό, S, GTS, Turbo, για όλα τα γούστα, για λίγα πορτοφόλια, για πολλούς Έλληνες -με τα ανάλογα πορτοφόλια;;;
Παντού υπάρχει κι ένα τέτοιο, την ίδια στιγμή, που έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να λέμε για τη γενιά των 700 €! Πληροφοριακά, το πιο φθηνό Cayenne αυτή τη στιγμή κοστίζει 75.700 € αν θέλουμε της 1ης γενιάς, αλλά δεν έχει κιβώτιο Tiptronic, και 4.000 παραπάνω για τη νέα γενιά επειδή έχει αυτό το άγνωστο κιβώτιο που ούτε το Άγιο Δισκοπότηρο (εντάξει αυτό θα είχε πολλά περισσότερα) να είχε δε θα κόστιζε τόσα!
Εν τω μεταξύ, δεν του φαίνεται κιόλας ότι είναι Porsche! Ωραίο, επιβλητικό, μεγάλο, αλλά όχι κι έτσι, εδώ χαλάει η φήμη της θρυλικής Carrera! Προσωπικά νόμιζα πως είναι κάτι σε στυλ Mitsubishi. Ναι, ναι! Κι ας αρχίσουν να με κυνηγάνε όλοι οι εκπρόσωποι του Ιατρικού και του Δικηγορικού Συλλόγου για το λόγο που ξεστόμισα!
Είναι σαν επιδημία, εξαπλώνεται με ραγδαίους ρυθμούς που φτάνουν τα όρια του παραλογισμού, ιδίως συγκριτικά με τη γενικότερη οικονομική κατάσταση μιας πόλης σαν τη Θεσσαλονίκη. Δεν είναι όμως τόσο όμορφο ή τόσο ιδιαίτερο αυτοκίνητο, ούτε έχει κάτι παραπάνω από τα υπόλοιπα αυτοκίνητα της κατηγορίας του -ψέμματα να μη λέμε.
Από που πηγάζει λοιπόν όλη αυτή η πασαρέλα ίδιων αυτοκινήτων κάθε απόγευμα στον περιφερειακό; Θα υπήρχε κάποια διαφορά αν οι ίδιοι άνθρωποι πήγαιναν σε δουλειές τους με λεωφορεία ή Fiatάκια; Θα ήταν οι ίδιοι άνθρωποι, με διαφορετικό περιτύλιγμα. Κι αυτό προφανώς το λαμβάνουν σοβαρότατα υπ' όψη. Θεωρεί λοιπόν, ο εκάστοτε λίγο-πολύ πετυχημένος επαγγελματίας, ότι η μάρκα του αυτοκινήτου του, δίνει κύρος σε αυτόν και αξία στη δουλειά του. Ως επί το πλείστον, το ίδιο πιστεύουν και οι πελάτες του που τον προτιμούν από οποιονδήποτε άλλο ο οποίος μπορεί να είναι σαφώς καλύτερος αλλά δεν προνόησε να προμηθευτεί ένα καλό "περιτύλιγμα".
Μια ελαφρά παραλλαγή αυτής της κατάστασης βλέπουμε στους παπάδες. Ο αρχιεπίσκοπος κυκλοφορεί σε Mercedes και μία πλειοψηφία των παπάδων οδηγούν Jeep. Λες και θα πάμε στην εκκλησία για να δούμε το αυτοκίνητο του παπά! Μα δεν τους είπε κανείς πως ο Ιησούς κυκλοφορούσε ξυπόλητος και όχι με λουστρίν μυτερό μοκασίνι Dolce&Gabbana; Λιτότητα καλέ μου, αφού τη βγάζεις και με ποδήλατο, γιατί να πάρεις τη μαούνα; Αλλά όχι, έχει επικρατήσει αυτή η φιλοσοφία του "ένα βρακί ας έχω, αλλά να είναι Prada". Έλα όμως, που κάποτε τους ενδιέφερε να ήταν καθαρό, και τίποτε άλλο.
Ανέκαθεν η Θεσσαλονίκη ήταν φτωχομάνα, είναι γεγονός που ισχύει μέχρι τώρα αναμφισβήτητα. Πώς λοιπόν στην πλατεία Αριστοτέλους, δίπλα ακριβώς από το δείγμα της σχετικής αυτής φτώχειας ανεμίζει ένα κασκόλ με το καρουδάκι της εταιρίας Burberry; Αυτό σε απλά ελληνικά ονομάζεται βλακωδέ
στατη αντίφαση και έλλειψη λογικής του καταναλωτή. Διότι άλλο είναι να έχω τη δυνατότητα να αγοράσω ακριβά ρούχα επειδή μ' αρέσει αυτό που φοράω να είναι από καλής ποιότητας ύφασμα, και άλλο να αγοράζω κάτι με το υστέρημά μου απλώς για να δείξω ότι το έχω. Διότι άντε και κάνω αυτή την επιλογή στη ζωή μου, και αφιερώνομαι στο ναό της μόστρας, δεν μπορώ τουλάχιστον να κρατήσω κάποιες ισορροπίες; Ο Ιταλός για παράδειγμα, έχει μάθει να μην τρώει, να κυκλοφορεί με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, και τα ρούχα του, αν και αξιόλογα και ακριβά, να είναι λίγα και προσεγμένα. Εμείς, απαιτούμε και φαγητό, και αυτοκινητάρα, και ποιότητα -δεν αποτελεί αυτοσκοπό αλλά κάπου στο δρόμο προκύπτει κι αυτή- και ποσότητα! Και μετά είναι να απορείς που η μισή Ελλάδα είναι χρεωμένη σε δάνεια, και οι τράπεζες έχουν βρει τη χαρά τους.Δεν έχουμε μάθει να εκτιμούμε άλλες αξίες, και κατά συνέπεια βυθιζόμαστε σ' αυτό τον παραλογισμό του υλισμού χωρίς όρια. Δεν έχουμε μάθει ότι τα υλικά αγαθά μας εξυπηρετούν, ούτε μας χαρακτηρίζουν, ούτε κινούν τα νήματα των ζωών μας. Εμείς πλέον, δεν ασχολούμαστε μόνο με την καλαισθησία της ύλης -ανάθεμα κι αν υπάρχει κι αυτή- αλλά την έχουμε ανάγει σε στόχο ζωής. Είναι τόσο λάθος όλη αυτή η αντιμετώπιση και η ερώτηση είναι αν όλο αυτό θα σταματήσει όταν θα απελπιστούμε εντελώς οικονομικά ή όταν θα βάλουμε από μόνοι μας μυαλό, πριν την επερχόμενη καταστροφή.
Γιατί η μαμά της νέας 20άχρονης, της έμαθε πρώτα να κοιτάξει το αυτοκίνητο του μέλλοντα γαμπρού, και μετά όλα τ' άλλα, χωρίς να σκεφτεί ότι μετά από μερικά χρόνια πλήξης με κάποιον που μπορεί να μην έχει τελικά κανένα ενδιαφέρον, ο προαναφερθέντας δικηγόρος (αυτός ντε, με το Cayenne) θα βάλει στη λίστα του άλλο ένα διαζύγιο. Πάει η κοπελίτσα, τώρα θα πρέπει να ψάξει για τον επόμενο (αυτή τη φορά στοχεύουμε κανέναν 50άρη) αλλά εντάξει μωρέ, ποιος νοιάζεται, κάτι θα σοφιστεί ο κλώνος του Κούγια και μπορεί να εξασφαλίσουμε και καμιά καλή διατροφούλα...
