Ένα βήμα πριν το σουφλέ

Επεισόδιο 3ο (και θαυματουργό)-
Εν έτη 2008, οι κοινωνικές μας συναναστροφές τείνουν να γίνονται ολοένα και πιο δικτυακές. Για πρώτη φορά στα χρονικά, συναντάς σε chatrooms όμορφους ανθρώπους! Ανωμαλία; Τεράστια! Γιατί ενώ πίστευες πως είσαι το μοναδικό όμορφο πλάσμα εκεί μέσα, σου πετάγεται ένα μανάρι -το οποίο έχει δηλώσει βεβαίως πως ενδιαφέρεται μόνο για την ομορφιά αλλά δεν έδωσες σημασία- κι ενώ σε βλέπει μια χαρά -σε φυσιολογικά πλαίσια πάντα- άνθρωπο, αρχίζει να σου κάνει υποδείξεις!
Και αρχίζει, θυμίζοντας σου όλο και εντονότερα τον Ψινάκη κριτή σε διαγωνισμό ομορφιάς: εμ... φτιάχνεσαι για να βγεις έξω, έτσι; και, γιατί δεν βγάζεις τα γυαλιά να δούμε λίγο το προσωπάκι σου; και, από ντύσιμο η αλήθεια είναι πως δεν είδα αρκετά ικανοποιητικά μινάκια να κοσμούν την οθόνη μου... Μπλα μπλα μπλα...
Πώς ν' αντιδράσεις κι εσύ καημένη μου, ψάχνοντας πάνω στη βελέντζα -ακόμη δεν μάζεψες τα χειμωνιάτικα παλιοτεμπέλα- τα όσα μικρά θραύσματα αξιοπρέπειας σου έχουν μείνει, απαντάς όσο μπορείς πιο πιστευτά γίνεται πως, "ξέρεις τελικά, αν και τρώγεσαι εμφανισιακά, μωρέ, σε πνευματικό επίπεδο, εγώ, είμαι αλλού!"
Ναι, μπορεί ν ακούγεται γελοίο, και κατά πάσα πιθανότητα είτε δεν θα το πιστέψει είτε δεν θα καταλάβει καν τι είπες, εσύ όμως σύγχρονη Μις Ελλάς μου, έκανες ότι καλύτερο μπορούσες προκειμένου να μην πληγωθεί ο καημένος Κουάσι (υποκοριστικό του Κουασιμόδος), λέγοντας του ευγενικά πως, δεν είσαι για τα πανέμορφα κάτασπρα δόντια του -που μοιάζουν με αψεγάδιαστα μαργαριτάρια σ' εκείνη την υπέροχη φωτογραφία στην παραλία την οποία πολύ ευχαρίστως θα έκανες πόστερ.
Καπάκι, και όσο το δυνατόν πιο γρήγορα μπορείς -μην απαντήσει κιόλας και μας κάνει ρόμπες- πατάς το Block! Ούφ! Αποστολή εξετελέσθη! Κλείσε τον υπολογιστή και μέχρι να συνέλθεις από το πολιτισμικό σοκ κάνε καμιά βόλτα να χαζέψεις real μανάρια τα οποία δεν σε κρίνουν μόνο απο εκείνη τη φώτο που είχες βγάλει τα Χριστούγεννα με τη θεία σου τη Σταματούλα -όσο σέξι κι αν σου φαίνεται το κόκκινο σκουφί στο κεφάλι- μπροστά από το δέντρο, και δίπλα στο μπουφέ!
Ένα βάρος έχει φύγει απ' την ψυχή σου ενώ παρατηρείς τους συμπολίτες να σε βλεφαριάζουν. Ενδόμυχα βεβαίως, ακόμη βρίζεις όποιον είναι αρκετά ωραίος σκεπτόμενη πως θα έχει όμοιες αντιλήψεις με τι δικτυακό φλερτάκι, αλλά μη μασάς, η πόλη είναι ήδη γεμάτη για να χωρέσει και τις δικές σου προκαταλήψεις, οπότε δώσε κι από καμιά ευκαιρία στους ωραίους της κατοίκους να δείξουν την -οποιασδήποτε μορφής- αξία τους, και άσε την πολλή φιλοσοφία...
Στείλε την υπηρέτρια...

Μετά τα τοστάκια

Επεισόδιο 2ο- (ναι,ακόμη δεν είδαμε το πρώτο,αλλά τι να γίνει που η σεναριογράφος είναι καινούρια κι έχει μεράκι)
Και με το Global Warming να μας καλωσορίζει σιγά σιγά στη νέα πραγματικότητα, ζήσαμε και την τροπική εμπειρία της μπόρας μες στη ντάλα, έτσι για να θυμόμαστε να λέμε στα παιδιά μας πώς άρχισαν όλα πριν από μερικά χρόνια. Τώρα, προς τα κάτω δεν ξέρω τι γίνεται, η όμορφη συμπρωτεύουσα όμως, σήμερα έγινε μούσκεμα, χαρίζοντας στους ιδρωμένους -πλην γοητευτικούς- της κατοίκους μια ψευδαίσθηση δροσιάς.
Το πάρτι στη Μηχανιώνα υποθέτω -με μεγάλη μου χαρά ομολογώ- πως καταστράφηκε και η ξανθιά κυρία καθισμένη στα σκαλιά, αγκαλιά με τα καναπεδάκια, έκλαιγε τη μοίρα της βρίζοντας τη -μία απ' τις πολλές- φιλιππινέζες της.
Η ζωή όμως συνεχίζεται, ο Harrison Ford είναι ακόμη ο Indiana Jones και -για καλή τύχη της μαμάς, μεγάλη φαν του- συνεχίζει να κάνει ταινίες!
Για το τηλέφωνο βεβαίως δεν έγινε ακόμη θέμα, πράγμα το οποίο μας λέει, πως, καλώς ή κακώς η τύχη δεν είναι ταχυδρόμος να αφήσει αυτό που πρέπει σε ασφαλές μέρος και να φύγει. Στην περίπτωση της τύχης, πρέπει ν' αρπάξεις τον ταχυδρόμο απ' το μαλλί -άμα είναι φαλακρός την έβαψες- να τον ψάξεις από πάνω μέχρι κάτω -άμα τον γδύσεις να ξέρεις πως είσαι λυσσάρα- και να πάρεις Ο,ΤΙ σου φέρνει, ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ!
Ξεπροβόδισε τον ευγενικά (αλλιώς δεν θα ξανάρθει) και κράτα καλά ότι σου έφερε, ή τέλος πάντων γράψε αυτό το ρημαδοτηλέφωνο στη μνήμη του κινητού! Στην περίπτωση δε, που χάσεις το κινητό, συγχαρητήρια, ο Θέμης Γεωργαντάς θα έρθει αποκλειστικά στο σπίτι σου για την απονομή βραβείου γκαντεμιάς 2008!
Τέλος, μπορείς να τυπώσεις μπλουζάκι με το δικό σου τηλέφωνο -όχι τη συσκευή καλέ, το νούμερο- έτσι ώστε όποιος ενδιαφέρεται να σε πάρει -τηλέφωνο ντε!- ο ίδιος και να μην χρειαστεί να στηριχτείς στην αμφίβολη ικανότητα σου να είσαι υπεύθυνη για μία φορά στη ζωή σου.
Α! Σκότωσα τη Scarlet! Η ευχαρίστηση που ένιωσα πετώντας την στον κάδο ανακύκλωσης ήταν πρωτόγνωρη, άσχετα που θα την βλέπω καθ' όλη τη διάρκεια του μήνα στα περίπτερα...

Apelpistiki laimargia

Επεισόδιο 1ο- Έχω βλέψεις για αρίθμηση στυλ ΛΑΜΨΗ (ξέρεις τώρα επεισόδιο 3645 κι έτσι μη σου πω πως ευελπιστώ να πάω σε επίπεδο Τόλμη και Γοητεία)...
Κι ενώ έχω κατεβάσει ότι τραγούδι υπάρχει, έχω μιλήσει με όλο τον κόσμο, έχω χτυπηθεί με τις ώρες υπό την (μουσική και μη) υπόκρουση των προαναφερθέντων, βλέπω απέναντι τη Scarlet εξώφυλλο του FREE να μου κλείνει το μάτι. Τσούλα! Εσύ φταις που με γκαντέμιασες! Ακούς εκεί "τα κορίτσια μου..." Ααα...
Ολόκληρες τσάντες αναποδογύρισαν αφήνοντας όλο τους το περιεχόμενο να πέσει στο δρόμο (τι είδαν τα μάτια του κόσμου) και το τηλέφωνο του βασανιστή με το λάγνο βλέμμα δεν βρέθηκε! Καλά να πάθουμε! Το έλεγε η μαμά "Άννη παιδάκι μου κάτσε στη σκιά,η ακτινοβολία πειράζει μυαλό και δέρμα!" Ρυτίδες ακόμα δεν παίζουν (αυτό μας έλειπε) αλλά τη φλάντζα μας την κάψαμε από νωρίς,δε λέω.
'Έτσι είναι,όταν δίνεις σε δύο ηλίθιες μία ευκαιρία, να είσαι σίγουρος πως δε θα χάσουν στιγμή να αποδείξουν τις ποδοσφαιρικές τους δυνατότητες, και ως άλλοι Maradona, θα την κλοτσίσουν μέχρι να είναι σίγουρες πως εκτοξεύθηκε εκτός στρατόσφαιρας, και πως δεν πρόκειται να την ξαναδούν
Καταλήγουν λοιπόν σε ένα αυτοκίνητο, η μία να γελάει με τη γκαντεμιά που τη δέρνει, και η άλλη να κλαίει για αντίστοιχους λόγους. Και μετά σου λέει για το tattoo "Είσοδος ελεύθερη".
Αχιλλέααααααααααααααα...
Άντε να δούμε πως θα συνεχιστεί...