The bride side...

Επεισόδιο 22ο- Η επέλαση των ζευγαριών είναι γεγονός. Τελειωμένα πράγματα! Στα 50'ς ο άνδρας ερχόταν στο σπίτι να ζητήσει το χέρι της κοπελιάς που του γυάλισε, στα 60'ς ίσως η νύφη να μπορούσε να πιέσει λίγο το μπαμπά, στα 70'ς τα παιδιά των λουλουδιών έκαναν ό,τι τους κατέβαινε ενώ στα 80'ς αν ταίριαζαν τα λαμέ κολάν μας, τότε μπορούσα να σου χαρίσω τα όμορφα παιδιά μου. Όσο για τα 90'ς, αρκούσε να έχεις υπολογιστή, και την είχες ρίξει με τη μία.

Δεν έχει όμως τόση σημασία η προσέγγιση, ή ο τρόπος γνωριμίας, όσο ο χρόνος που δινόταν

κάθε φορά στους ανθρώπους να αποφασίσουν για το κοινό τους μέλλον. Ενώ για κάποιες δεκαετίες οι άνθρωποι κοίταζαν πρώτα να γνωριστούν καλά και μετά παντρεύονταν, έχοντας έτσι μια μεγάλη και βαθυστόχαστη ιστορία (5-10 χρόνια τραβήγματα) να πουν στα παιδιά τους κάποτε, στα 00'ς ή μάλλον στα 10'ς έχουμε βάλει στο fast forward το θέμα σχέσεις-γάμος. Όσο γρήγοροι είναι οι ρυθμοί με τους οποίους κινούνται πλέον οι ζωές στις μεγαλουπόλεις, τόσο γρήγορες είναι και οι σχέσεις που καταλήγουν σε γάμο, ανάμεσα σε άτομα ηλικίας μικρότερης των είκοσι! Γυρίσαμε δηλαδή σαράντα χρόνια πριν: "Μανίτσα μου σε είδα, μου γυάλισες, έχεις και προίκα, είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλο, τέλος."

Σιγά πουλάκι μου, δεν θα γίνει πυρηνικός πόλεμος αύριο (αν και ποτέ δεν ξέρεις) ούτε θα μείνεις στο ράφι αν περιμένεις λίγο παραπάνω. Ο γάμος είναι σαν τ' αυγουστιάτικα σύκα, άμα δεν ωριμάσει να μεστώσει, δεν έχει γλύκα. Υπομονή λοιπόν να δούμε και λίγο τι καπνό φουμάρει κι ο διπλανός μας. Όχι τίποτε άλλο, αλλά μεσ' στην τρελή σου τη χαρά, μου πετάς κι ένα παιδί και καπάκι το διαζύγιο! Άσε που σε τελική ανάλυση δεν μπορώ ν' ακούω άτομα να μιλάνε για γάμο με τον έρωτα της ζωής τους και να χωρίζουν μια βδομάδα μετά! Ο νοών νοείτο... Και του χρόνου.