Οταν οι φιλόσοφοι διαλέγονται

Επεισόδιο 18ο-
Λευκή Γαζέλα- Λοιπόν, όσο αφορά την διαθεσιμότητα που λέγαμε, όταν εγώ είμαι πχ. θεά ή μπάζο (αισχρή λέξη μην τολμήσεις ποτέ να πεις έτσι γυναίκα κι αν πεις την κατάρα μου να 'χεις), αναλόγως συμβιβάζομαι μόνο με θεούς ή, τί να κάνω η καημένη με μπάζα...
Γαλάζιος Σωτήρ- Εννοείται πως δεν χρησιμοποιώ τη λέξη μπάζο, για 15 σου φαίνομαι; Πάντα προτιμούσα το χαρακτηρισμό "πέτσα"!
Λ.Κ.- Ε τώρα τι να σου πω... Τέλος πάντων, αυτή ήταν η διαθεσιμότητα παραλήπτη όπως κατάλαβες.
Γ.Ζ.- Όντως...
Λ.Κ.- Στην περίπτωση δε του δότη, αν βλέπω ότι όλοι γύρω μου είναι χάλια, τί να κάνω κι εγώ θα συμβιβαστώ με ένα χάλι, ενώ αν είναι όλοι θεοί, δε με χάλασε καθόλου, κάπου θα βολευτώ κι εγώ!
Γ.Ζ.- Ναι μικρή μου όμως μην ξεχνάς πως υπάρχει και η χρονική εξάρτηση αν έχεις ακουστά...
Λ.Κ.- Δηλαδή; Για πες...
Γ.Ζ.- Ότι όσο ο χρόνος απραξίας (καταλαβαίνεις τι εννοώ) αυξάνεται, τόσο αυξάνεται και η επιθυμία ή η ανοχή στην ενασχόληση με ένα από αυτά τα χάλια!!!
Λ.Κ.- Φυσικά, εκτός αν θες να κρατήσεις το επίπεδό σου και να περιμένεις τον θεό, ελπίζοντας να μην αραχνιάσεις στο περίμενε.
Γ.Ζ.- Ακριβώς... Από τη μία δηλαδή περιμένεις την ποιότητα με κίνδυνο να βγάλεις ιστούς, από την άλλη έχεις την επώδυνη αλλά θελκτική λύση μπροστά σου, που είναι απλώς να ρίξεις το επίπεδο! Οπότε, είναι δίκοπο μαχαίρι!
Λ.Κ.- Θεέ μου που βαδίζουμε;
Γ.Ζ.- Αναλόγως τη βαρύτητα που δίνει κανείς.
Λ.Κ.- Όντως, και τον τρόπο σκέψης του, γιατί άλλο να θέλω να βρω έναν άνθρωπο να μου κάνει συν τοις άλλοις γούτσου γούτσου κι άλλο να βάζω αμαρτωλές σκέψεις στο μυαλό μου ενώ καθαρίζω τ' αγγούρια για τη σαλάτα. Συνεπώς, το θέμα είναι αν αντιμετωπίζεις την κατάσταση αυτή σε αισθηματικό επίπεδο ή αν απλώς βλέπεις σ' αυτή μια βιολογική ανάγκη, και δεν εννοούμε το γάμο.
Γ.Ζ.- Χμ... Εσύ μικρή μου πως την αντιμετωπίζεις;
Λ.Κ.- Εγώ λέω να μαζέψεις λίγο τα χέρια σου γιατί από αλλού αρχίσαμε κι αλλού μας βλέπω να καταλήγουμε...