Επεισόδιο 26: Χρόνια και ζαμάνια! Θυμούμενη με δυσκολία τη διεύθυνση του μπλογκ κι εγώ η ίδια είμαι πλέον σίγουρη πως δεν το διαβάζει ΚΑΝΕΝΑΣ! Ένιωσα όμως την ανάγκη να γράψω για κάτι που έψαχνα ώρα στο φίλο μου γούγλι και δεν κατάφερα να βρω. Τί ήταν αυτό;
Αυτός! (1-0)! Αυτός ο ένας, που κάποτε σου μάτωσε την καρδιά κι έφυγε κύριος, και φυσικά αγνοεί το γεγονός ότι σε πλήγωσε όπως ένα γουρούνι αγνοεί την ύπαρξη ουρανού αν δεν το έχει πάρει κάποιος αγκαλιά καθέτως. Μετά από καιρό και παρόλο που σου έχει περάσει η μανία καταδίωξης, θα έκανες τα πάντα να εξαφανιστεί από προσώπου Γης καθότι έχεις καταντήσει να πηγαίνεις τοίχο τοίχο στην πόλη σου μην τυχόν και τον πετύχεις. Ξέρεις, είναι εκείνο το φρικιαστικό συναίσθημα ότι τον βλέπεις παντού, και πάντα κάποιος βρίσκεται να του φέρνει λίγο, ακόμη κι ο πρώην σου στην πραγματικότητα είχε ένα τρίτο μάτι ή ένα τεράστιο πόδι φυτρωμένο στο κεφάλι του.
Αλλά όχι, γι' αυτόν δεν έχει σημασία κανένα από τα παραπάνω. Κάθε τόσο (συνήθως με συχνότητα 2 μηνών) σου στέλνει ένα χαλαρό μήνυμα του τύπου "Επ, που χάθηκες εσύ" και μια δυο φορές σου ζήτησε και να βρεθείτε, έτσι, στο χαλαρό. Αντιστάθηκες μεν, με τρεμάμενα χέρια δε. Και κάθε φορά εμφανίζεται εκεί που δεν το περιμένεις και σου κόβει την ανάσα με το μήνυμά του.
Δεν είναι σαν τον άλλο που σε πρήζει διαρκώς, όοοχι, είναι πολύ πιο ύπουλος, συμπεριφέρεται υπόγεια και με άνεση παλαίμαχου τραγουδιστή σε τάλεντ σόου ανατροφοδοτεί συνεχώς την ανάμνησή του μέσα σου, έτσι, για να μην σε αφήνει να τον ξεχνάς. Με αυτή την εξοργιστική άνεση που διαθέτει θέλεις από την μία να τον στείλεις στο νοσοκομείο κι απ' την άλλη να βάλεις τα κλάμματα και να ζητήσεις από τη μαμά σου να τον μαλώσει για να σταματήσει να σ' ενοχλεί.
Η λύση είναι προφανής θα μου πεις: Δεν απαντάς. Εμ, αυτό είναι μια κουβέντα και μάλλον το καταλαβαίνουν όλες οι ομοιοπαθούσες. Ειδικά όταν εν τέλει απαντάς μετά από ώρες ανάλυσης με φίλες κάτι σαν "Α, εγω είμαι πολύ καλά (και χωρίς εσένα βρε παλιομουλάρι), εσύ τι κάνεις; (βρήκες καμιά άχρηστη να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις σου η μπα;)" και αυτός δεν απαντάει ποτέ! Νεύρα, νεύρα, νεύρα, θες να πάρεις τηλέφωνο τη δική του μάνα αυτή τη φορά και να της πεις να του δώσει όσο ξύλο δεν του 'δωσε όταν έπρεπε!
Τί κάνεις τελικά; Αν δεν έχεις τη δυνατότητα να αλλάξεις χώρα και αριθμό τηλεφώνο/διεύθυνση μέιλ κλπ. κλπ. συγχαρητήρια, μπορείς να αντικαταστήσεις το όνομα σου στο διαβατήριο με το "ο μαλάκας του πρώην". Κάθεσαι και τα λούζεσαι, ελπίζοντας ενδόμυχα να ξαναγυρίσει οριστικά (αλλιώς δεν θα σε ένοιαζε καν) ή να βρεις τον ιδανικό που θα σε κάνει πλέον να μην ενδιαφέρεσαι γι' αυτόν. Μέχρι τότε όμως... καλά κρασιά...
Προτεινόμενες λύσεις:
1. Όπως προείπαμε, να αλλάξεις χώρα.
2. Να κάνεις αιτήσεις εκ μέρους του για δουλειές στο εξωτερικό. Όλο και κάποια θα κάτσει.
3. Να κάνεις οικονομίες με σκοπό μια καλή επένδυση. Πχ, ενοικίαση μπράβων να τον κάνουν μαύρο στο ξύλο.
4. Πρότεινε του ένα μηνιαίο εισόδημα για να μην βγαίνει απ'το σπίτι του και να μην σου μιλάει. Θα σου κοστήσει κάτι παραπάνω, αλλά αξίζει το τίμημα.
5. Σκηνοθέτησε το θάνατό σου: Αν δεν πατήσει στην κηδεία δεν έχεις καμιά αμφιβολία πλέον, δεν χρειάζεται να ξαναασχολήθείς.
6. Αν δεν πιάσει τίποτε και το κάθε μήνυμα σου προσφέρει κατάθλιψη διαρκέστερη των τριών ημερών, καλύτερα κάτσε σπίτι σου και αυτοκτόνησε με παγωτό και ρομαντικές κομεντί.
Καλό μας κουράγιο!
Ο ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΝ ΛΙΘΟΝ ΒΑΛΛΕΤΩ
